Afgelopen Juli besloot ik in te stappen bij een coach om mijn eigen coachpraktijk vanaf het begin af aan goed neer te zetten. Ik koos voor iemand die naast het bouwen van een bedrijf vooral mij zou begeleiden bij het aangaan van mijn eigen innerlijke proces. Blokkades en patronen waar ik tegen aan loop in mijn dagelijks leven helpen doorbreken.
Ik koos voor een 1 op 1 traject familieopstellingen. Inmiddels ben ik bijna een jaar verder, ben ik echt diep onder de indruk van wat een familieopstelling voor je doet en ga ik volgende week zelf starten met de opleiding om opsteller te worden om nog beter te kunnen coachen en had ik nooit verwacht te staan waar ik nu sta. Ik voel me zo veel beter, rustiger, fijner op zo veel vlakken, ik wil mijn ervaring met je delen.
Familieopstellingen zijn magisch
In dit artikel beschreef ik mijn ervaring na 2 sessies. Destijds kon ik niet loslaten te willen begrijpen wat er nou gebeurt. HOE WERKT DIT? Voel ik me nu anders na deze sessie? Hoe kan dat dan? Wat is er in mij verandert?
Het antwoord komt niet zo duidelijk direct. Familieopstellingen lijken wel magisch. Wat ik na een sessie voel is soms nog een hoop verdriet, soms opluchting, soms rij ik breed grijnzend terug naar huis maar altijd voelde ik me een stukje lichter. Alsof er een laagje van mij werd afgepeld en ik me een stukje vrijer kon voelen. Zonder echt mijn vinger te kunnen leggen op wat er gaande was, voelde ik dat er ‘iets’ in beweging werd gezet.
‘Iets’ dat is nogal vaag. Ik leerde de afgelopen maanden loslaten dat ik precies moest begrijpen wat dat ‘iets’ dan was. Ik leerde er op vertrouwen dat dat ‘iets’ helpend zou zijn en wat ik nodig had ook al kon ik het niet aanwijzen.
Als ik nu kijk naar waar ik nu sta in vergelijking met vorig jaar deze tijd… Dat had ik oprecht nooit geloofd.
👉 Ben je nieuwsgierig naar familie opstellingen maar weet je nog niet goed wat het nou is, dan is dit interessant en heel toegankelijk en fijn om te lezen: De fontein – Els van Stijn is echt een aanrader (via kobo plus te lezen als je een abonnement hebt)
👉 En loop je vast en wil je het een keer ervaren, vraag een gratis inzicht gesprek aan of stuur mij een berichtje
Voordat ik startte met coaching
Ik heb mezelf altijd beschreven als een wandelend hoofd. Piekeren, beredeneren en nadenken, eindeloos. Wat er voor zorgde dat ik leefde met de rem erop. Ik maakte mezelf ontzettend klein doordat ik niet in mezelf geloofde. Ik vond dat ik niet genoeg waarde leverde. Was niet zelfverzekerd genoeg, niet goed genoeg, niet mooi genoeg, niet grappig of aardig genoeg… Altijd te weinig waardoor ik mijn stem liever niet liet horen.
Ik was altijd bij alles wat ik wel of niet deed bezig met wat anderen van mij dachten en passeerde mijn keuzes daarop. Mijn eerste zorg was zorgen voor de mensen om mij heen. Niemand willen teleurstellen of kwetsen en daardoor maar liever de ander verkiezen boven mijzelf. Waardoor ik keer op keer over mijn grenzen ging.
Wat een traject familieopstellingen met mij deed
Inmiddels heb ik meegedaan aan 2 groepsdagen en 8x een 1 op 1 opstelling gehad. Dat heeft echt een hoop voor mij in werking gezet. Om te beginnen ben ik gestopt met bescheiden dromen. In plaats van nou ik weet niet, een boek klinkt wel tof, is wel iets waar ik stiekem mijn hele leven van heb gedroomd maar ja, ik denk niet dat ik dat kan. En naar een praktijk, nee liever doe ik toch mijn coachsessies online.
- Mijn dromen zijn groot. We hebben zelfs een huis gekocht met een garage die we gaan verbouwen tot praktijk. Zo snel kunnen dingen gaan. Alle opties en mogelijkheden zijn niet meer ahh niks voor mij druk en kan ik niet, maar wie weet. Klinkt tof, zie het me nu nog niet doen, maar wat zou een eerste stap in die richting kunnen zijn?
- Het lijkt een contrast met het vorige punt maar zo ervaar ik het niet, ik droom groot en tegelijkertijd ben ik zo veel meer tevreden met hoe het nu is en dat geeft ontzettend veel rust.
- Ik sta veel zekerder in mijn schoenen op verschillende stukken.
- Ik leerde achterover leunen. Rust nemen en de grenzen van mijn lijf respecteren
- Als vanzelf geef ik duidelijker mijn grenzen aan ook wanneer ik merk dat ik een ander daarmee teleurstel.
- Ik maak veel sneller keuzes en durf en kan achter mezelf staan
- Ik maak mezelf niet meer onzichtbaar en durf mijn stem meer te laten horen.
- Ik heb minder behoefte aan erkenning van anderen, kan het mezelf al beter geven.
En echt voor mij een van de belangrijkste veranderingen waarvan ik echt nooit maar een beetje geloofd (en gehoopt) had dat het kon, ik ben veel veel rustiger in mijn hoofd. En ik geloof dat alleen dat stukje al enorm bijdraagt aan mijn leven een stuk leuker vinden en meer energie ervaren.
NB. Het leven is een pad. Er is geen einde tot het einde. Je bent nooit klaar met groeien en er zal altijd wat te leren of te helen zijn. Alle bovenstaande punten heb ik (grote) sprongen in gemaakt ten opzichte van wie ik een jaar geleden was. Maar! Het lukt het me ook vaak genoeg nog niet zoals ik het wil en word ik nog steeds getriggerd in ‘oude pijn’ of het kleine meisje in mij. Het blijven makkelijk in terug te vallen valkuilen. Gedragspatronen die al 37 jaar ingesleten zijn hebben tijd nodig ☺️. Dat is helemaal oke en het mag er allemaal zijn.
No Comments